tag:blogger.com,1999:blog-73210302706386332002024-02-07T20:23:05.370-08:00 Gökyüzüm Yıldızlarla konuşmak diyorum, onları duyabilmek...Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.comBlogger59125tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-77827808342454226332019-01-15T07:26:00.000-08:002019-01-15T08:11:20.890-08:00İtiraf ve Hatırlatma, Nazım'ı anarak<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxOLEBtRkvHSfyRSXRV1k90YmzavYNPGWwc_mKU7WtFJkAb5QdenKrUeJU8LJWAzBv6cRPQPu170t5Ity8uRHiac-cMo256eAnWMQX6jHVkzpdd6SbjFa4uGa0kWEWgjDAhAN_PVBDbA/s1600/IMG_1118.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxOLEBtRkvHSfyRSXRV1k90YmzavYNPGWwc_mKU7WtFJkAb5QdenKrUeJU8LJWAzBv6cRPQPu170t5Ity8uRHiac-cMo256eAnWMQX6jHVkzpdd6SbjFa4uGa0kWEWgjDAhAN_PVBDbA/s320/IMG_1118.JPG" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Kendimi okuyorum. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ve şunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki, bunun tadına vardığınızda göreceksiniz, en sevdiğiniz kitap kendiniz olacak. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Kendinizi okumaya başladığınızda doğayı,yaşamayı ve daha nicelerini de okuyor olacaksınız. Bu bir zincir, hiç bir halkası tek başına bir şey ifade etmeyen. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Denediniz mi bilmiyorum, ben denedim, hala deniyorum. Neyi? Kendinize üçüncü göz olmayı. Kendinizden çıkıp kendinizi seyre dalmayı. Kendinize hakim olmayı. Hakim derken hem kendinize hükmeden hem de yargılayan olmayı kastediyorum. Başkalarına bu fırsatı hep verdik. Onların bizi yönlendirmesini, bazen doğrularımıza yanlışlarımıza hep o başkalarını şahit olmasını izledik. Yargılandık. Asıldık.Kesildik. İtiraf edelim çoğu zaman yargılandığımızda aslında bu hoşumuza gitmedi. Çünkü kendimize söyleyemediklerimizi başkalarının ağzından duyduk. Peki başkaları sayesinde hep doğru kapıları mı çaldık? Kapıyı açan beklediğimiz kişiler, içeri girdiğimizde yaşadıklarımız hep güzel şeyler mi oldu? Bunun cevabı bazılarınız için evet olabilir, eğer hep başkaları sayesinde doğru kapıları çaldıysanız, size tavsiyem hayatınızda bir kere olsun kendi iradenizle bir kapı çalmanız olacaktır. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Söylemek istediğim şu ki, eğer "Bu hayat benim" diyorsanız bu hayat gerçekten sizin olmalı. Doğrusuyla, yanlışıyla. Tüm eksiklerinizi kucaklayabilmelisiniz. Aslında her birimiz birer koleksiyoneriz. Anılar biriktiriyoruz hiç durmadan, her gün her saat. İstemez misiniz altında sizin imzanız olsun? </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Bu yazıyı yazarken itiraz sesleri duyuyorum <em>"Bencil mi olalım yani?</em> </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Kendinizi keşfetmeye başladığınızda zaten bencil olamayacaksınız. Bencil insan, kendisinin farkında olmayan insandır. Biz farkında olalım. Sevdiklerimizin, yanlışlarımızın, doğrularımızın farkında olalım. Kendimizi ilk biz eleştirelim. Ve kendimizi ilk biz takdir edelim. Kendimizle yaşama sanatını icra edelim. Çünkü başkalarıyla yaşayabilmek için evvela kendimizle yaşamayı, kendimizle başbaşa kalmayı öğrenmemiz , öğrenmekten ziyade bunun tadına varmamız gerekiyor. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Kendimi tanımaya çalıştığımı düşündüğüm zamanlarda (-di'li geçmiş) sevdiğim şarkıları, keşfettiklerimi, bana özel olsun istediğim hiç bir şeyi başkasıyla paylaşmak istemezdim. Onlar benim sığındığım liman gibiydi. Ve kendi içimde öyle bir anlam atfediyordum ki o şeyin başkasını da mutlu edebileceği, ya da başkasının da yarasını iyileştirebileceği fikri beni adını koyamadığım ama pek de iyi hissettirmeyen değişik bir duyguya itiyordu. Ve ben hep bu duygumla imtihan oldum. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Sonra sahiden kendimi okumaya başladığımda gördüm ki, aslında ben bu insan değilim, olmamalıyım. Bu insan olmamak zaten toplumsal yaşamın bir gereğiydi. Ben öğrendiğim o bilgiyi, keşfettiğim o yerleri, dinlediğim o şarkıları birileriyle paylaştığımda bu hayatta yaşıyor olmanın gereğini yapıyor olacaktım.Yaşıyor olmanın bir anlamı olacaktı. Çünkü mezara gidecek olan bizleriz, ve biz gittiğimizde her şey bitecek. Geride güzel şeyler bırakmalıyız. Keşfettiklerimiz başkalarının da keşfi olmalı. Tıpkı çok severek giydiğin bir kıyafeti başkasının da üstünde görmekten keyif almak gibi. Sen de başka, onda başka duracak bir şey, seni üzmemeli. O yüzden diyorum ki, kendimizi tanımaya başladığımızda bencil olamayız. Olabilen varsa henüz hala kendini tanımaya başlamamıştır. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Uzun bir süredir kendime şunu tekrarlıyorum;</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">-<em>Bu hayatın son gününde olduğunu hissettiğinde "Hayatımı hep başkaları için yaşadım, şunun yüzünden şu hatayı yaptım keşke onu dinlemeseydim vs" cümleleri mi çıkmalı ağzından yoksa "Ben kendi kararlarımla, kendi hatalarımla, kendi irademle bu hayatı yaşadım ve yaptığım hiç bir şeyden pişman değilim" cümlesi mi?</em> </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Elbette hepimizin isteği aynı, biliyorum. Eğer ikinci cümlede hem fikirsek, iyilikler bile karşılık beklemeksizin yapılacaktır. Sadece kendinizi iyi hissetmek için. İnsan olmak için. Şöyle düşünelim, ihtiyacı olan birine ya da bir dilenciye yardım yaparken karşılık beklemeyiz. Fakat birine yardım etmek, bize kendimizi iyi hissettirir. Aslında yaşam bu kadar basit. Dilencilerin sahtekar olduğunu bile bile ona yardım ederiz hatta bazen. Çünkü bu "Ben insaniyetimi kaybetmedim" diyebilmektir bizim için. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">İnsanın toplumsal yanına da dem vurduktan sonra psikolojik bir varlık olduğunu katiyen atlamadan diyeceğim o ki, "Bir gün misafirim gelirse bununla servis ederim", " Bunu ben istiyordum ama arkadaşıma alayım" dediğiniz her şeyi kendiniz için yapın. Sakladığınız kupalarda tabaklarda kendi doğru ve yanlışlarınızı servis edin kendinize. Kullanmaya kıyamadığınız defterleri karalamaktan, onlara çirkin yazı yazmaktan çekinmeyin. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Gün öyle hızlı dönüyor ki. Kavgalarla, boşluklarla zaman yavaşlamıyor. Aksine geçmekte olan anlamsız geçiyor. </span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #e69138; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> <em>Oysa ne demişti Nazım;</em></span></span><br />
<span style="color: #e69138; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><em>"Yaşamak şakaya gelmez."</em></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Evvela kendinizi okuyun. Görün ki, insanlarda eleştirdiğiniz bir çok şey kendi içinizde, doğanızda. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Kendinizi okuyun ki, geçmişte yaşananları, gelecekte yaşanacak olanları anlamlandırın. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Şahsen ben öyle yapmaya çabalıyorum. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><strong></strong></span><br />Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-40992654188217911382018-08-13T03:38:00.001-07:002018-08-13T03:44:15.494-07:00Bir Sefer<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNGJRVtsUH_BouDI1Oph03O9d16IBS-pT9QSk-kzZ_GURdzvxoFEJTbQJwPBMgV5E0nPZpFjdb2TypoBzNr1U4sLPnx45leJvvOMU57jJUncXRuZnir9cu4ztHU-lDior985YCPLSTIE8/s1600/IMG_2147.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1073" data-original-width="750" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNGJRVtsUH_BouDI1Oph03O9d16IBS-pT9QSk-kzZ_GURdzvxoFEJTbQJwPBMgV5E0nPZpFjdb2TypoBzNr1U4sLPnx45leJvvOMU57jJUncXRuZnir9cu4ztHU-lDior985YCPLSTIE8/s320/IMG_2147.jpeg" width="223" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"> </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yol, yolcu olduğunun farkında olursan şayet, seni gideceğin yere götürür. Yolcu olmak; hızını önündekine göre ayarlamak fakat an geldiğinde onu geçebileceğini de bilmek. Bazen yavaşlaman hatta durabilmen gerektiğinin bilincinde olmak. </span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Keyifli bir yolculuk sürmek istiyorsan, yoldan ayrılmadan yanından geçtiğin tüm güzellikleri seyretmek, göğsünü doyasıya doldurmak çam ve iğde kokusuyla.</span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;"> Belli zamanlarda yoluna eş olmak isteyenler çıkacağını bilmek ve yoldaşını iyi seçip, seçtiğini kabul edebilmek, kabul edemediğini vasıtandan indirebilmen gerektiğini bilmek. </span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yol ayrımlarında yönünü niyetinle, kalbinle belirlemek. Ve gittiğin yolun hakkını verebilmek. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">En önemlisi yolda herşeye hazırlıklı , herşeyin farkında olmak. Elinde olmayan sebeplerle yaşananların içinde hayr arayıp yola devam edebilme cesaretini gösterebilmektir. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yol bir cesaret işidir zirâ. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yol, bir imtihandır. </span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Nefsinin, sabrının, sebatının imtihanıdır. </span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yoldaşımız evvela kendimiz.</span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Aslına bakarsan, yol da biz, yolcu da biz.</span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Herkese, iyi yolculuklar.</span><br />
<span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Dilerim,</span></div>
<div style="color: #454545; font-family: ".SF UI Text"; font-stretch: normal; line-height: normal; margin: 0px;">
<span style="font-family: ".sfuitext";"><span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yolunuz su gibi ,</span></span><br />
<span style="font-family: ".sfuitext";"><span style="color: black; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: medium;">Yolunu bularak aksın.</span> </span></div>
Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-22416802799077377452018-08-13T03:10:00.001-07:002018-08-13T03:56:27.571-07:00İz<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAAW4yPOvPUO4WQ0QYoO2F24UyQgZkWvdIUQMcsFBn_dCzOBKrggdYSzOaHX4-rRwxh1zc9bKN5qhKRd9t9pXENN1c2bOTLNAejXXCThfn83RJWbSzJNBrKmWhPsrucdEbMqhF073JEkQ/s1600/IMG_2417.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAAW4yPOvPUO4WQ0QYoO2F24UyQgZkWvdIUQMcsFBn_dCzOBKrggdYSzOaHX4-rRwxh1zc9bKN5qhKRd9t9pXENN1c2bOTLNAejXXCThfn83RJWbSzJNBrKmWhPsrucdEbMqhF073JEkQ/s320/IMG_2417.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="color: #990000;">Yürürken kumların üzerinde, ardında bıraktığın ayak izlerini gelip sildiği için, kızamazsın bir dalgaya. Bilirsin ki denizden beklenen budur. Ve yine kumsal da bilir ki, izi kalmaz gidenin, fakat ayağı değer gelenin. Deniz alır kumsaldan , verir yenisini tanelerin. <br /> Düzen bu. <br />Şiddetli ya da sakin. <br /> Aksamadan işler.<br /> Sen ise, usulca geçip gidersin.<span class="text_exposed_hide">...</span></span><span class="text_exposed_show"><br /><span style="color: #990000;"> Anlayarak, kabul ederek.<br /> Ne ilksin,<br /> O gün gelene dek,<br /> Ne de son olacaksın.<br /> Yalnızca bir anısın, kumsal için.<br /> Yalnızca bir an, senin için. <br /> Saatlere değin. <br />İşte, yaşam bu. <br /> Hatırasısın birilerinin.<br /> Yaşam, hiç unutmayacağın bir hatıran senin.</span></span></div>
Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-56036474271900157632018-05-04T05:12:00.001-07:002018-05-04T05:28:59.433-07:00Ceviz Ağacı<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="font-size: 12pt;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiYDFnn8ol8he0piGhCc-wzG2uoBDK68zRDeo__elDErKFaVvTjjMfGfuJ_jY8YUF3wwXqFGmhL12Q856utIcJio5uWvdlHhxYomT2_csGAWsBNZKdC1lFKmXPwwaiyFyxtLHIJ2-cSA4/s1600/IMG_3533.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1063" data-original-width="1600" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiYDFnn8ol8he0piGhCc-wzG2uoBDK68zRDeo__elDErKFaVvTjjMfGfuJ_jY8YUF3wwXqFGmhL12Q856utIcJio5uWvdlHhxYomT2_csGAWsBNZKdC1lFKmXPwwaiyFyxtLHIJ2-cSA4/s320/IMG_3533.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="color: #274e13; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Bir ceviz ağacı bahçesine benzetilebilir dünya.</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="color: #274e13; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> Ağaçta olmayı,olgunlaşmayı belki toplanmayı bekleyen birer ceviz,insanlar. Kabuğunun içi gizli, kapaklı, ayrı bi’dünya. Dışardan bakınca içini dolu dolu hayal ettiğin fakat bazen açmaya ne hacet! Henüz açmadan anladığın içi tıngır mıngır. </span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="color: #274e13; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Lâkin, olgunlaşmış cevize de aldanma. Evvelâ bi’ salla çok ses çıkarıyorsa öylece bırak. İyi tanımak istiyorsan şayet, aç da gör dünyası kaç bucak.</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="color: #274e13; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> E sen de haklısın, bazısı da vardır ki ses çıkarmaz, içi de dolu. Hele bi tadına varmaya geldi mi, acı. İşte bu da senin imtihanın sevgili beşer. O vakit say bakalım dünya kaç bucak? Ne demiş Gazali;</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="color: #274e13; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">“Ceviz kabuğunu kırıp özüne inmeyen cevizin hepsini kabuk zanneder.”</span></div>
<div style="font-family: Helvetica; font-size: 12px; font-stretch: normal; line-height: normal;">
<span style="color: #274e13; font-family: Times, "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"> Sevgiler.</span></div>
Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-55906733094159228872018-04-19T08:01:00.000-07:002018-04-19T08:03:10.473-07:00Yeniden Merhaba Gökyüzüm<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiouPOpftBrOV_0c0VwaTcDJxqxjuHu-sLjig7689O8-paZrSop8Z4a4nrW8hD5i0VgF-FrAyCxRET_7wy2Q5mbOSFgQ3TtN6JvDjYushXgQOy8Jp8u3w9KcZwJzGikSrp2YY-o0_X1iS0/s1600/DSC_0891.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1063" data-original-width="1600" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiouPOpftBrOV_0c0VwaTcDJxqxjuHu-sLjig7689O8-paZrSop8Z4a4nrW8hD5i0VgF-FrAyCxRET_7wy2Q5mbOSFgQ3TtN6JvDjYushXgQOy8Jp8u3w9KcZwJzGikSrp2YY-o0_X1iS0/s320/DSC_0891.JPG" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Buraya uğramayalı seneler oldu. Yazmaya küsmüştüm. Ve dahi kendime. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çünkü seneler, kendimi bu adımı atmaya ikna etmeye çalışırken, gün batımlarına eş oldu.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Geçen zamanda çok şey değişti, ben değiştim, hayatım değişti.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok izledim, az konuştum ve yazmadım. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok biriktim. Şimdi önümde anılarım,tecrübelerim,gözlemlerim yığılı, nereden başlasam diye düşünüyorum. Önce hangisini anlatsam sizlere.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok okudum. Okudukça, sadeleştim. Okudukça, kendime yaklaştım.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">İnsan benliğine dalınca, karaya çıkması zaman alıyor sevgili okur.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok sustum. Konuşmanın her zaman işe yaramadığını gördüm ve sustum. Fakat asla kendime susmadım. Kendime hep konuştum.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok düştüm. Bazen ayağım takıldı endişelerime. Bazense itildim. Her düştüğümde dizlerim kanadı,siz görmediniz. Temiz kıyafetlerimin ardında bedenim yara bereydi, yaralarımı yine kendime sakladım. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Ve çok ayağa kalktım. Her defasında tek başıma. Düşerken seni izleyenler, elinden tutmuyor sevgili okur.</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok yürüdüm. Varmak istediğim kente halâ henüz varamasam da, durmadım. Nefes molaları verdim kendime, ihtiyacım olan bolca oksijendi. Yol aldım. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok ektim. Önce kendimi nadasa bıraktım. Tarlam boş gibiydi, fakat fidelerimi görünce inanın ben bile şaşırdım. Şimdi toprağa değdim. Bir bir ekmeye başlayacağım. Ve ömrüm yeterse eğer, ektiğim fideler ağaç olduğunda, yaslayıp sırtımı geçmişime, şöyle şekersiz bir çay içeceğim, frambuazlı pasta eşliğinde. Çayı şekersiz içmeye başladım. Lâkin bazı şeyler halâ değişmemiş demek; en sevdiğim pasta halen frambuazlı olan. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok yoruldum. Çok yoruluyorum ve biliyorum yorulacağım. Ama ben başucumda dinlenmeyi seviyorum. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok kırıldım. İzleri silinmez ama kendi kendimi iyileştirmeyi öyle güzel öğrendim ki. Kırıldığım parçamı bulup yerine yapıştırdım her defasında. Bütün olabilmeyi öğrendim. Eksiklerimi aradım hiç üşenmeden. Bunu kendim için yaptım. Gökyüzüne bakacak yüzüm olsun diye. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok mutlu oldum. Birinin hayatına ortak oldum. Eş oldum, eşim oldu. Birine hayat verilmesine vesile oldum. Anne oldum. Onunla birlikte her gün yeniden doğdum. O bana, ben ona öğrettim. Sabretmenin lütfuna erdim. Bugüne kadar hep olumsuzluklara sabredilir gibi geliyordu. Yanıldığımı gördüm. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok sevdim. Bir insanı, bir çiçeği, bir içeceği ve dünyayı. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Çok sevildim. Türlü türlü. Sevilmenin çeşitlerini yaşadım. Başka sıfatlarla. </span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: large;">Yaşadım. Yaşıyorum. Sizler kadar belki ya da ben kadar. Bilemiyorum. Fakat artık;</span><br />
<span style="color: #783f04; font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: large;"> <em><strong>yazıyorum.</strong></em></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"></span><br />Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-47813732458887156042014-03-02T10:45:00.002-08:002014-03-02T10:48:06.762-08:00(G)izlemek <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data2.whicdn.com/images/103564919/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://data2.whicdn.com/images/103564919/large.jpg" height="211" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span></div>
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yan masada oturan iki kız vardı. Bense tam çaprazlarında yazarlık üzerine kitap okumaya çalışıyordum. Zaman zaman, istemeden diyerek kendimi aklamaktansa dürüst davranmayı seçerek isteyerek kulak misafiri oluyordum. Oldum olası insanları izlemeyi sevmişimdir.</b></span><br />
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Birisi bilgisayarda tasarım yaparken diğeri not geçiriyordu. Arada laklak yapmaksa bunu güzelleştirendir elbette. Yanlarına bir çift uğradı. Nereden tanıştıklarını anlayamadım fakat not geçiren kız, fazla samimiyetle "Selaaam" demeyi tercih ettiğine göre, 'Demekki oldukça samimiler' diye geçirdim içimden. Yalnızca üç dakika sonrasıydı yanıldığımı anladığım zaman. Çift masadan ayrılmıştı mazeret bildirerek. Not geçiren kız "Peki öyleyse hadi görüşürüüüzzz" demişti ağız dolusu gülümsemeyle arkasına dönerek. Sonra başını masaya çevirirken, çift üzerine alaycı hatta öyle ki aklından geçenleri doğrudan yüzüne yansıtan bir gülümseme attı ve arkadaşının da aynı ifadeye sahip olmasını dileyerek ona baktı.</b></span></div>
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Hep böyle midir gerçekten?</b></span></div>
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Samimiyetler üç dakikalık mıdır?</b></span></div>
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Masadan kalkanların aklı, masada bıraktıklarında mı kalmalı ?</b></span></div>
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Peki hangisine daha çok üzülmeli? Masadan kalkana mı, yoksa takıntığı maskeyle gurur duyan, masaya ilk oturana mı?</b></span></div>
<div>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Masaya sonradan gelmek sahiden bu ifadeyle uğurlanmayı mı gerektirir?</b></span></div>
</div>
Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-50519419846280593812014-02-19T13:55:00.000-08:002014-02-19T13:55:41.223-08:00Ayna Ayna ! <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://img106.imageshack.us/img106/6696/aynaayna1dz9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://img106.imageshack.us/img106/6696/aynaayna1dz9.jpg" height="309" width="320" /></a></div>
<b style="color: #741b47; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></b>
<b style="color: #741b47; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> Türk Dil Kurumu'nca masal : "Genellikle halkın yarattığı, hayale dayanan, çoğunlukla insanlar, hayvanlar ile cadı, cin, dev, peri vb. varlıkların başından geçen olağanüstü olayları anlatan edebî tür " şeklinde tanımlanır. Ben bu tanımı biraz sorguluyorum doğrusu. Bir hayale dayandığı ve olağanüstü olduğu konusunda endişelerim var. İçinde "Ayna ayna söyle bana var mı benden güzeli bu dünyada?" cümlesi geçen bir masal ne kadar ütopik olarak tanımlanabilir ki? Masalın bize öğretilen tanımı "Olması mümkün olmayan" dı. Mümkündü. Yok muydu etrafımızda aynaya bakınca kendi kusurlarına göz kapayan? "Bana masal anlatma ya" cümlesi neden hep inanmak ya da duymak istemediklerimizi anlatır öyleyse? </b><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Hepimizin başının üzerinde bir baloncuk var, içi bize dair bir kurmaca içeren. Aklımızda bir 'ben' var ve onu olmaya çalıştıkça bocalıyoruz sanki. Hepimizin aynası ruhen bizi 90-60-90 gösteren cinsten. Okurken üzerinize alınmak istemeyeceksiniz belki. Fakat ben yazarken üzerime alınarak yazıyorum. Bir kesim var, "Ben eleştiriye açık bir insanım, eleştirilmek isterim" cümlesi diline pelesenk. Oysa iş ciddiye bindiğinde, bir hatasını kendisiyle paylaştığında karşılığında günümüz ifadesiyle bir 'trip' alıyorsun. Sonra "Aman Ali Rıza Bey" moduna giriyor insan. Bir tahammül başlıyor. Fakat şu bir gerçek ki, her tahammül, içerisinde tahammülsüzlük barındırır.</b></span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Herkes kendi kapısının önünü temizlese mantığı gibi, herkes ruhunu da temizlese keşke. </b></span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Bizim insanımız "Belki senin kağıt paran dönüp dolaşıp benim cebime girmiştir" cümlesine inandığı kadar, insan etkileşiminin ruhu ne denli etkilediğini, bir fikrin dönüp dolaşıp bize nasıl ulaştığına inanmamıştır. İşin kötüsü de, herkesin bir başkası için bu cümleleri kurması. Ne acı. Herkesin bir 'öteki'si var. Üzgünüm ama dünya gitgide yaşanılırlığını yitiriyor. Sayemizde. Ne demiş Sezen, "Aslına bakarsan insan olarak iyiyiz" Belki de bu cümledeki eksiklik hissini bulmalıyız.</b></span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Eğer sizin için masal buysa, ben de bir masal yazarıyım evet.</b></span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Şimdi,</b></span><br />
<span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Bana bir masal anlat baba. İçinde gerçeklik olsun. </b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-8467376496863771362014-01-17T13:32:00.001-08:002014-01-17T13:33:39.058-08:00Nokta-lama. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMGUsDreMlrEQtBNfrIC_HUlaewEP1-d9p1OvkN2DRxZ9XMEsafXk_oltOx4UYFEwRwtkxT1tRsiDN8VTvx61MJp4tdFRZ5rRn3qoVUa_7UaKhWthQICrg__XelWELBePjx5iEVzcy1so/s1600/tumblr_mkbjl6vPSx1r8qlrro1_1280.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMGUsDreMlrEQtBNfrIC_HUlaewEP1-d9p1OvkN2DRxZ9XMEsafXk_oltOx4UYFEwRwtkxT1tRsiDN8VTvx61MJp4tdFRZ5rRn3qoVUa_7UaKhWthQICrg__XelWELBePjx5iEVzcy1so/s1600/tumblr_mkbjl6vPSx1r8qlrro1_1280.jpg" height="256" width="320" /></a></div>
<br />
<div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="color: #351c75;"> </span><span style="color: #674ea7;"> </span><span style="color: #351c75;">"Lütfen noktalama işaretlerine dikkat ediniz" </span></b></span><br />
<div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Noktalama işaretleri bazen kelimelerden fazlasıdır. Doğrudan değil, dolaylı anlatımdır. Cümlelerin mimikleridir esasen. İmlâ kurallarının genel geçer olmasına itirazım var. Noktalama işaretleri, karakteristiklerdir. Hangi cümle içinde kullanıldığı, kullananın karakterini yansıtır. Onları doğru yere koymak, senin sanatındır. Özgün olmalıdır. </b></span></div>
<div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yazılarımda araya işaretler gizlerim. Onlar benim vurgularımdır. Ses tonumdaki dalgalanmaların simgeleridir. Hâl böyleyse, kim karışır hangi işareti nereye koyacağıma? "Huzur isyanda" demiyorum, kişiliğimi yansıtan yazılar yazmak istiyorum. Her şeyiyle, hislerimle doldurduğum cümlelerimi kurallarla köreltmek istemiyorum. </b></span></div>
<div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Önceleri, kitap okurken, bazı yazarların cümle başındaki harfleri küçük yazmasını yadırgardım. 'Koskoca yazar olmuş, geldiği hâle bak' diye hayıflanırdım. Ah! Sevgili yazarlar, şimdi yazarlığa soyunan birisi olarak af dilesem kabul olur mu? Yaşamadan, hissetmeden yargılamak ne kolay bizler için. Oysa şimdi anlıyorum, küçük harfle başlamak, O'nun yazılarının kişiliğiydi. Kim bilir belki önceki cümleye hakikaten nokta koymamıştı, bitirememişti. Belki kopamamıştı o sayfadan, yeni bir sayfa açamamıştı.</b></span></div>
<div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yazar bi' nevi, laf yerindeyse yaratıcıdır. Tanrı gibi değil elbette, ama kendisine verilenlerle yeni bir şey ortaya çıkaran, ona imzasını atandır. Yazıların altına imza atmak, bu nedenle önemlidir. O senindir, senin maneviyatın, senin karakterin, seni farklı kılan her şeydir o yazı. Şarkı söylemek gibidir, noktalama işaretleri senin o şarkıdaki yorumundur. </b></span></div>
<div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Her cümle bir sahne ise, imlâ kuralları, yazarın kuklalarıdır. İpleri kesmeyiniz. </b></span></div>
</div>
Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-55072087287177928422014-01-09T13:06:00.000-08:002014-01-09T13:07:03.252-08:00Bir insan geçti dünyadan. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://31.media.tumblr.com/36632253cd0dc06ac79affc6299c8b7d/tumblr_myiu63BDqg1s0nbuqo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://31.media.tumblr.com/36632253cd0dc06ac79affc6299c8b7d/tumblr_myiu63BDqg1s0nbuqo1_500.jpg" width="316" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="color: #073763;"> </span><span style="color: #134f5c;"> Bi' insanı yalnız bir gün anmak hep yavan gelmiştir bana. Eskiden doğum günlerine çok anlam yüklerdim. Oysa ne saçma. Yo! Bittabi özel. Lâkin tüm sene içinizde tutup söylemediğiniz cümleleri o güne saklamak bi' tuhaf sanki. </span></b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>'Seni çok seviyorum' cümlesini ya da 'İyi ki varsın' cümlesini en çok o gün duymuşumdur. Sanki yalnız o gün seviliyormuşum gibi. Sözüm meclisten içeri hanımlar beyler. Bir insana sevildiğini hissettirmek için tüm sene gelecek olan bir günü beklemenin lüzumu nedir? Ben sevdiğini söylemenin gerekliliğine inananlardanım belki de. Küçükken annem ile babama yeterince söyleyemediğim içindir belki. Ancak mektuplarda konuşanlardandım. Şimdiyse her fırsatta.. Sevdiğini söyleyince şımarır der kimileri. Sen şımarmaz mısın derim ben de? Sevilmek, sevmek. Dünyanın en güzel hisleridir. </b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Bugün Cemal Süreyya'nın vefatının yıl dönümü. Aslında halâ yaşadığının kanıtı. (Süreyya yazdım farkındalıkla soyadına. Sevenler, tanıyanlar iyi bilir ki aslı budur.) Araya bir not sıkıştırmak isterim, ben bi' insanı bir gün anımsayanlardan değilim. Tutkulu bir şiirsever olarak satırlarıma onun cümleleriyle devam etmek istiyorum izninizle ; </b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b style="color: #134f5c;"> </b><span style="color: #134f5c;"> <i>"Yaşayanlar unutmuştu bizi,</i></span></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i> Biz öldüğümüzle kalmıştık"</i> </span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yaşayanlar, yaşayanları da unutmamış mıydı? (Yazar burada farkında olmadan dalmıştır). Tam burada susmak geliyor içimden. Belki, gözlerim dolduğu içindir. Yaşarken sevmeye, affetmeye, anlayışlı olmaya çalışmadığı insan için kara günde yaş dökenleri ömrü hayatımca anlayamayacağım sanırım. </b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Benim de selamımı eksik ettiklerim var elbet. Sanmayın ki bu kadın bir peri. O la la!</b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> İnsanım ben de yahu. Kırgınlıklarım,sustuklarım var elbet. Kimi zaman vefalıyım kimi zaman vefasız. Kimi zaman haklı kimi zaman hak-sız. Ama bi' vicdanım var. İçimi kemirdiğinde hiç düşünmeden ardından koşan gururum var. Kimileri buna gurursuzluk der. Ben demeyeceğim. Her an uzatmaya meyilli ellerim var. Neden uzatan sen değilsin diyen bi' kalbim var. Görmeye lüzumsuz, konuşan gözlerim var. </b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ve sevgili 'insanlar' :</b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Hepimizin her şey için bi' sebebi var. Mesken edindiğimiz.</b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Yaşayanlar da unutuluyordu. İncir çekirdekleriyle.</b></span><br />
<span style="color: #134f5c; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Vesselâm.</b></span><br />
<br />Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-22324186116341842102013-12-25T14:42:00.000-08:002013-12-25T14:42:27.814-08:00Eski(si)z <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4mSTqI-SJeLB1BeOVSicq1XJYrwjEhKE3cR_IE8M1SSDU62JQw8BERlO6nece2b9mdI7cgzSUguKyXxdABnVuF451TYfy4Wxc9Azy9x9Fx0lmzzh5iZddVq9jdgxgcAcTOffBvCWyj3I/s1600/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4mSTqI-SJeLB1BeOVSicq1XJYrwjEhKE3cR_IE8M1SSDU62JQw8BERlO6nece2b9mdI7cgzSUguKyXxdABnVuF451TYfy4Wxc9Azy9x9Fx0lmzzh5iZddVq9jdgxgcAcTOffBvCWyj3I/s320/large.jpg" width="264" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> <span style="color: #e06666;"> </span><span style="color: #a64d79;">Arka fona bir müzik koy. Sorumluluklarını rafa kaldır. Yalnızca harfler kalsın yanında. Seçici olma, yazmaya başla, öylesine, spontane.</span></b></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="color: #a64d79;"> Hazırsan başlayalım iç ses ? </span></b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Kayıt! </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Bir kaç gün önce, ara verdiğim düşünme seansına devam ettim. Bir arkadaşımın aldığı karardı vesile olan. Önce imrendim, takdir ettim. Ama yok, ben uygulayamazmışım o kararı. Öyle söylemişti iç ses. Uzunca bir süre tartıştık kendisiyle. "Neden" dedim? "Neden yapamazmışım?" "Öyle biri değilsin" dedi. Laf! Nasıl biriyim ben? Böyle doğmadım ya dünyaya ?! Elbet bu hâle zamanla geldim.</b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Baş başa kaldığımız dar vakitlerde epey düşündük, uzlaştık: </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> </b></span><span style="background-color: #f9f9f9; font-size: 12px; line-height: 18px;"><span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>✽</b></span></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Hayatımıza iniş yapan her istasyon insanı yükleriyle birlikte geliyor. Kimi zaman ayıp olmasınlarla 'Yoldan geldin yorgunsundur' deyip alıveriyoruz yüklerini ellerinden. Zamanla bi' bakıyorsun, hayatındaki her insan kamburunun bir parçası olmuş. Öğrenilmiş çaresizlik tam da bu zannımca. Bu kamburla yaşamayı öğreniyorsun. "Neden" sorusunun cevabıysa üç nokta.</b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> <span style="background-color: #f9f9f9; font-size: 12px; line-height: 18px;">✽</span></b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yıllardır yapamadığım bir şey vardı. Haklıydı iç ses. Ben gittiğim her yere, geçmişimi de götürmüştüm. Yeni hiç bir şeyim olmamıştı benim. Her yenide , eskiden bir parça saklıydı. Bir anı, bir yolcu, bir şeyler... Hatta öyle vakitler geldi ki eskiyi yenilemeye çabalamıştım. Olmadı. Olmayacak. Çünkü mutluluğunu bir kez burkan hiç bir şey, seni mutlu etmeye yetmeyecek. Eskiden olsa bu cümleleri kurabilir miydim? </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Değişiyorum. Büyüyorum. Çocukken hemencecik büyümek isteyen ben, şimdi bu büyüme evresini sindirerek yaşamayı öyle seviyorum ki. Değiştiğimi hissettiğim her an, bir şükür konduruyorum gökyüzüne. Ya yerinde sayanlardan olsaydım? </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Ben değişirken, hayatımdakilerin aynı kalması fikri kabullenilemez olmaya başladı son zamanlarda. Üstelik seni defalarca, raflara kaldırdığın hatta belki hatırlamamak uğruna yırtıp attığın sayfalara götürüyorlarsa. Tam bir adım atacakken tutup kolundan kendisini hatırlatan yüzler hayatının neresinde olmalı ? Olmamalı. </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Tam da bu nedenle; </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yeni yıllar, yeni yollar, yeni yüzler, yeni bir ben..Eski yok artık. Eskiye ait hiç kimse, hiç bir anı. Çıkacağım yolculukta yan koltuğum boş olsun istiyorum. Her an yeni biri oturabilirmişçesine hazır ve nazır. </b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Vesile olan' a sevgiyle..</b></span><br />
<span style="color: #a64d79; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Arkadaşlar güzeldir, lâkin kamburlar arkadaş değildir.</b></span><br />
<br />
<br />
<br />Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-81841434417945327632013-12-15T07:44:00.000-08:002014-03-01T14:16:23.916-08:00Çay içtim, dilim yandı.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/NSLPsKq8hTI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><i><span style="color: #bf9000;">(Müzik eşliğinde tavsiye edilir)</span><span style="color: #38761d;"> </span></i></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> <span style="color: #38761d;">Dün yine yeniden dilim yandı. Orhan Baba'ya atıfta bulunarak dil yarasının en acı yara olduğunu söyleyeceğim. Öyle kolay geçmez çünkü acısı. Üzerine yeni olan hiç bir şey koyamazsınız. Her defasında hatırlatır sana o yarayı. </span></b></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Türküde anonimin sütten dili yanmış, lakin benim genelde çaydan dilim yanar. En sevdiğim şeyden. Kabul edelim, hayatta dilimizi yakan şeyler genelde en sevdiklerimizdir. </b></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Evet, dün dilim yandı. En sevdiğim şeyden. Açık olmaktan. En çok önem verdiğim, nedense dilimi yakan olma sıfatını asla elden bırakmıyor. Bi' ısrar var ama bende de. Israrla aklımdan geçeni olduğu gibi söylemeyi seçiyorum. Biri de çıkıp demiyor ki 'Yapma!'. Demesinler zaten, dinlemem. Çünkü ben böyleyim. Aklımdan geçeni olduğu gibi, katıksız söylerim. Sizi bilmem ama, ben kendimi böyle seviyorum. Bu, bir korkuya dayanıyor esasen. Korkuyorum. Ya sonra, söyleyemediklerim için pişman olursam? Ya o bi fırsatsa? Ya ben o kişiyi hayatım boyunca asla göremeyeceksem? </b></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> İşte ben günlerden bir dün, belki hiç anlamayacak birine yeterince açık oldum. Pişman değilim. Çünkü ben, bunun cesaret olduğunu düşünenlerdenim. İstisnalar dışında, her doğrunun her yerde söylenmeyeceğine de inanmam. Doğrunun yeri ve zamanı kim tarafından belirlenmiştir allasen? Aksine doğru, yeri gelince söylendiğinde doğrudur. Bu düşünce beni yanlış yapar mı? Herkes kendi doğrusunu kural kabul etmişken üstelik? </b></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Belki herkesi kendi doğrusuyla kabul etmek en 'doğrusudur. Kim bilir? </b></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Hayat, bir 'andır. Anların bileşimidir. Kaçırdığınız her an için pişmanlık duymadığınızı söyleyebilir misiniz? İşte benim en büyük korkum, pişmanlıktır. Söylemeyince değil de, ne hale düşeceğimi düşünmeden söyleyince rahatlayanlardanım. Gururu beş paralık etmek mi? Peki dünya kaç kuruş? Bileniniz var mı? </b></span><br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<br />
<br />
<span style="color: #38761d; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> </b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-258964029174331212013-12-09T14:34:00.000-08:002013-12-09T14:34:10.674-08:00On Aralık' ın Kısacası<strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; outline: none 0px;"><em style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;"><br /></em></strong>
<strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; outline: none 0px;"><em style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;"><br /></em></strong>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj3Liq5j9nfzkdEwJOXx_9ogQu9IHuF4q4VuH39vIKvwSB5RAk9ySLEmhp4CtgKPXp9aRwzLqeR1mtjx_9SbymQrjwXam8yL2J0_9RgKEG6e7uERJE5j-t-FdYwyQbzeIi8zzz7V8FboE/s1600/207475_493135690707999_1362143782_n_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj3Liq5j9nfzkdEwJOXx_9ogQu9IHuF4q4VuH39vIKvwSB5RAk9ySLEmhp4CtgKPXp9aRwzLqeR1mtjx_9SbymQrjwXam8yL2J0_9RgKEG6e7uERJE5j-t-FdYwyQbzeIi8zzz7V8FboE/s320/207475_493135690707999_1362143782_n_large.jpg" width="320" /></a></div>
<strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; outline: none 0px;"><em style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;"><br /></em></strong>
<strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-family: 'Helvetica Neue', HelveticaNeue, Helvetica, Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 19px; outline: none 0px;"><em style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;"><br /></em></strong>
<strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; color: #444444; font-size: 14px; line-height: 19px; outline: none 0px;"><em style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></em></strong>
<strong style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); background-color: white; box-sizing: border-box; font-size: 14px; line-height: 19px; outline: none 0px;"><em style="-webkit-tap-highlight-color: rgba(0, 0, 0, 0); box-sizing: border-box; outline: none 0px;"><span style="color: #741b47; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bugün dünyaya gönderilişimin yıl dönümü. Bugün her bir yıl için bir şükür günü. Bugün, yanımdakilere bakıp ardımdakileri unuttuğum, her yaşımda yeni bir ‘ben bulduğum. Her yıl bugün, yeniden doğduğum. </span></em></strong>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-51199372014021885052013-12-04T06:53:00.002-08:002013-12-04T06:55:08.204-08:00Çok vaktinizi almam, söyleyeceğim şudur;<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://data1.whicdn.com/images/89250296/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://data1.whicdn.com/images/89250296/large.jpg" width="251" /></a></div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"><br /></span></b></span>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"><br /></span></b></span>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"><i><br /></i></span></b></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b style="color: #351c75; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"><i> "Pür ateşim, açtırma benim ağzımı zinhar,</i></span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><b><span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"> Zalim beni söyletme derunumda neler var!</span></b></i></span></div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i>
<b></b></i></span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><b><b><span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"> Bilmez miyim ettiklerini, eyleme inkâr, </span></b></b></i></span></div>
<span style="color: #351c75; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><i><b>
<span style="background-color: white; font-size: 12px; line-height: 17px;"><div style="text-align: justify;">
<b style="background-color: transparent;"> Zalim beni söyletme, derunumda neler var!"</b></div>
</span></b></i></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-73713016897858365672013-11-29T10:57:00.001-08:002013-11-29T10:59:09.392-08:00Sendrom.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivC14XVKu3w6-HxW34jgLWE1xHUf45SM-FtyE2Skl2Zxnyioftu4yEgOjlnuIQEk8ljPu5iz6dChEhyphenhyphenzDgiHQqZRAMnW-eSGiQj1wblLpOx9sDxc8n6egNMharWu7iebbWD5-0519Hjj0/s1600/large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivC14XVKu3w6-HxW34jgLWE1xHUf45SM-FtyE2Skl2Zxnyioftu4yEgOjlnuIQEk8ljPu5iz6dChEhyphenhyphenzDgiHQqZRAMnW-eSGiQj1wblLpOx9sDxc8n6egNMharWu7iebbWD5-0519Hjj0/s320/large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kürkçü dükkanlarım var benim; alışkanlıklarım.</span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Yeni şeyler keşfediyorum, eyvallah. Fakat alıştıklarımın yerini tutmuyor, tutamıyor.</span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">İyi midir kötü mü bilemiyorum. 20 yaşında insan evvela kendini keşfediyor. Bazen o da değilim bu da. Bazen koşuyorum, bazen yürüyor bazen duruyorum. Kimim ben? Kim olmalıyım? Nereye ait, nereye değilim?</span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tüm bunların arasında bir ben var. Büsbütün alışkanlıklarımla tanımlandığım. Görebilir misin beni? Görmeden duyabilir misin? Beni olduklarımla ya da olmadıklarımla tanımlayabilir misin? Bir tanımım var mı sahi? Olmalı mı? </span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Kat'iyen. </span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- <i>Tuşlara basarken, her tuşa bir yaş verdim. Bir harfin çubuklarından çeşit çeşit harf yapmaya çalışırız ya hani. Her yaşımda bir ben olmuşum. Tuşlara bakarken, kendimi izledim. Her yaş, ayrı bir baş. Dükkanlarım bir bir indirmiş kepenkleri, başka bir mahalleye taşınmak üzere. Patlıcan sevmeyen dükkan şimdi patlıcan satıyorsa eğer ( Yazar burada kendisinden bahsetmekte) alışmak da zamana yenik düşenlerden değil midir? </i></span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">İnkar edemem. </span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Bazı şeyler öylesine stabil. Gözler gibi çoğu zaman. Ezelden beri dedirten cinsten.</span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">İnsan, tanımlara sığacak bir varlık değil. Ah! İnsan. </span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Olduklarıyla olamadıkları arasında, bir ömür yaşayan.</span></b><br />
<span style="color: #b45f06;"><b><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></b>
<b><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ve ben,</span></b></span><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Yazarken çelişkilerimle tamamlanan. </span></b><br />
<b><span style="color: #b45f06; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Fakat asla tanımlanmayan bir cisim olarak, insan.</span></b><br />
<br />
<br />Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-8285478346437219972013-09-28T16:16:00.000-07:002013-09-28T16:23:38.691-07:00Anlatabildiğim kadarım. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYbB8Ry-78-qH_IwlC1MtD5-rlA9_l_hdD-VVl-tmMZVLyCGTddCjZ1Qtzm2aVWSY5hYfowdCcQA5ChK-BWMzSYwAS7v3t4g_0oOznJCTMZE1c0ISGswLqd1QTbXT0JMEpAD7tqI6ew_4/s1600/tumblr_mgjnw9ssZO1qdbqiuo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="199" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYbB8Ry-78-qH_IwlC1MtD5-rlA9_l_hdD-VVl-tmMZVLyCGTddCjZ1Qtzm2aVWSY5hYfowdCcQA5ChK-BWMzSYwAS7v3t4g_0oOznJCTMZE1c0ISGswLqd1QTbXT0JMEpAD7tqI6ew_4/s320/tumblr_mgjnw9ssZO1qdbqiuo1_500.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="color: #cccccc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Düşün ki elinde haddinden fazla bozuk para var. Bir yerlerde o parayı saklamak istiyorsun. O kutuyu açtıkça mutlu olmak... Ama sığmıyor paralar. İşte durum bu. Sen ne anlatmak istersen iste , nasıl anlaşılırsan o kadarsın çoğu zaman. Yok. Olmuyor. Fazlasını almıyorlar. Çoğu zaman almak istemiyorlar esasen. Sen mühim bir şey yapıyorsun dostum. Kendini açıyorsun. Mahremini.Çünkü benliğini. Ama seni sen olarak değil de , seni kendi benliğindeki gibi kabul ediyor. Koymuyor mu sana da hı? Bana çok koyuyor be. </b></span><br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Birini tanımak öyle kolay değil. Ta-nı-mak. Bu bir hayatı benimsemek değil de ne? Kolay olur mu hiç? Sen benim kıvrımlarımı bilmedikten sonra, kuytu köşelerimde dolaşmadıktan sonra tanımış olur musun? </b></span><br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Kimi tanıyorsun düşündün mü hiç? Tanımak değil de keşfetmek desek ya şuna. Her defasında seni şaşırtabilen bir varlığı nasıl tanımış olursun ki? Tanımak değil o,kat'iyen. </b></span><br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> <i> İşte ben birini tanımak istemiyorum. Tanımak çok keskin. Yanılma payı bırakmıyor ki insana. Ben keşfedilmek istiyorum ama daha çok keşfetmek. Çünkü ben yanılmak istiyorum. Gün gelir de şaşırtırsan beni,keşfetmek o vakit anlam kazanacak.</i></b></span><br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Bizler kimseyi tanımıyoruz esasen. <i>Ama biz çok şeyi keşfettik.</i></b></span><br />
<span style="color: #cccccc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Keşifleriniz size mutluluk getirsin sayın 'okur.</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-2844717169732275682013-08-22T09:46:00.000-07:002013-08-22T09:47:35.100-07:00Başlıksız.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp6QQcRWjjItNpqneUrLO0N_oz9E9z5mSXy8exER_J6UkcWWf16OU5bVnYrrtDEOf5CTbAKF-6ecLU48VEWCVv8nse_d46o-98X0rj5WY2UwClz20jflq4wbi7w6mbY0Oaitem905v34Q/s1600/tumblr_mnugvh1aIb1rg2o9qo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp6QQcRWjjItNpqneUrLO0N_oz9E9z5mSXy8exER_J6UkcWWf16OU5bVnYrrtDEOf5CTbAKF-6ecLU48VEWCVv8nse_d46o-98X0rj5WY2UwClz20jflq4wbi7w6mbY0Oaitem905v34Q/s320/tumblr_mnugvh1aIb1rg2o9qo1_500.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Yeterince sevmediğimizden midir , sevip de yetemediğimizden midir bilmem,bir şeyler hep telaşlı bir şeyler hep eksik sanki. Bir şeyler hep ardımızda ya da bir şeyler hep aklımızda. Pişmanlıklarımız yaşamadıklarımız mı yazamadıklarımız mı ? Ben söyleyeyim insan,büsbütün yazamadıklarından ibarettir. Ve insan aslında yetemedikleridir.</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-69277493214813202472013-07-24T15:56:00.000-07:002013-07-24T15:56:27.790-07:00Tam Šu An<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQKLOtXJ6sHLtHuRIUKrfHmJ3EZJwHim8XgCMtRT2qejXpU_xiV6UMnnFZTmjQZXJ1ZV3qRP4SMfP1jGymX33grjfIqAUp6-Ucxn0pOJnUw7yVXlJgUA1WZU4kvPZlV1ypQNDIft-gjPw/s1600/09PZ520uzf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQKLOtXJ6sHLtHuRIUKrfHmJ3EZJwHim8XgCMtRT2qejXpU_xiV6UMnnFZTmjQZXJ1ZV3qRP4SMfP1jGymX33grjfIqAUp6-Ucxn0pOJnUw7yVXlJgUA1WZU4kvPZlV1ypQNDIft-gjPw/s320/09PZ520uzf.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="color: #9fc5e8; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Evimizde elektrik kesilince içten içe sevinirdim. Tüm ailenin bir odada toplanmasının bahanesiydi çünkü o. Õnce derin bir sessizlik dolardı odaya, daha sonra eski hatıralar aklımıza gelir gülüşürdük. Başka meşgalesi yok kimsenin, sadece o ‘an var. Beni mutlu eden de buydu zaten. Görmeden kimliğini ayırt edebilmenin verdiği mutluluk, odada yalnızca Ay’ın yansıması ve bir zaman sonra karanlığa alışmak… Hiç istemezdim o anın bitmesini .Sadece sukrederdim karanlığı dahi gorebilen gõzlerim olduğu için. Ve şimdi yine o anlardan birinde yaziyorum size.Siz şahit olun bu anın bitmesini istemediğime ~</b></span><br />
<span style="color: #9fc5e8; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
<span style="color: #9fc5e8; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ranã..</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-59589445863739821322013-07-20T16:13:00.001-07:002013-07-20T16:13:22.681-07:00Atlıkarınca ile gelen<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-18rvJkLmSZc/UesZYQIg7wI/AAAAAAAAAh0/kixd2b-4hwI/s1600/tumblr_mq9asjT1v41rv1tixo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="http://2.bp.blogspot.com/-18rvJkLmSZc/UesZYQIg7wI/AAAAAAAAAh0/kixd2b-4hwI/s320/tumblr_mq9asjT1v41rv1tixo1_500.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Mutluluk,hüzünlerin ezeli düşmanı sanki.En sevdiğinizin yanındayken,en sevdiğiniz hayâle bakarken nerede hüzünler?</b></span><br />
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Nicedir,gülümsemelerin ardına gizliydi hüzünlerim.Lâkin bugün,hakikat nedir bildim ben.Hayat,kızgınlıkla yırtıp atılamayacak kadar değerli bir kağıt.Ve ben şaşkınlıkla izliyorum çöpler dolusu 'paramparçaları. Bir köşeye bırakılmış sevgiler,tozlanmış kimi zaman,yüzüne bakası gelinmez diye adlanmış. Her sevginin sonu vedaymış.Ben sevgiyi sonsuzlukla kodlamışken içimde 'siz nefreti sarıpsarmalamış.</b></span><br />
<span style="color: #ea9999; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Benden yana gülümseyin, olmaz mı? Çünkü bende nefretle dolacak kadar karanlığa yer yok.</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-55019358902685561932013-05-23T15:34:00.003-07:002013-05-23T15:36:43.365-07:00Ben bu bahar <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdGVSJEfLfMVflIc2PwkvzSwAsOXfT1NET-eZ9QtnahRQYGBpAf8CEQLAFa7sUMZh4pC_FaBW9FVt4SWP2MrqD2ziJLa6gHUy9tI90UWmC_mxPmOfEQxl5JtTyoNAUP60z9Ske3lInRs/s1600/tumblr_mjy1lyLGph1qaay1oo1_500.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdGVSJEfLfMVflIc2PwkvzSwAsOXfT1NET-eZ9QtnahRQYGBpAf8CEQLAFa7sUMZh4pC_FaBW9FVt4SWP2MrqD2ziJLa6gHUy9tI90UWmC_mxPmOfEQxl5JtTyoNAUP60z9Ske3lInRs/s320/tumblr_mjy1lyLGph1qaay1oo1_500.jpg" width="213" /></a></div>
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>En çok yazmam gereken zamanlardı. Oysa ben sırt çevirdim kendime, yazma eylemine küstüm adeta.Düşünmek istemiyordum. Kimim? Nasılım? İstikbalimin gidişatı nedir?. Düşünmediğim zamanlarda kendimi daha iyi hissettiğimi farkettim çünkü. Son zamanlarda en çok "nasılsın" diye sorduklarında afallıyordum. Bilmiyordum ki. Düşünmemiştim. Hep ansızın gelen soruymuş gibi tepki veriyordum. Belki "bilmiyorum ki hiç düşünmedim" cevabını alanlar da şaşırıyordur ben gibi. Haklılar. İnsan düşünmez mi gece başını yastığa koyup gözünü yıldızlara emanet edince? Düşünmedim işte. Düşünmek istemedim. Bi' şeyler var çünkü biliyorum o 'şeylere adıyla hitap etmek istemedim. Hala da isim koymadım. Üzücü şeyler isimsiz kahramanlar olmalılar. Kabullenmemek adına. Benimsememek adına. Bu yolu ilk kez deniyorum. Hep düşündüm, ayrıntıları hep önemsedim hatta öyle ki ayrıntıcı bir insana dönüştüm. Bu tabir bir canavarı andırıyor. Bittabi öyle. Sonra;</b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bi' şeyler oldu. Milat diyeceğiniz türden hani. İyi mi oldu kötü mü ? Bilemiyorum. Önemli olan yaşanmış olması. Yaşandıktan sonra düşünülenler kime fayda? </b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bu cümlelerden sonra kendime dışarıdan baktım,umursamaz görünüyorum evet. Kolay olmadı bu çembere yaklaşmak dostlar. Halâ da çemberin içine girebilmiş değilim. Peki bu çemberi oluşturanlar kimler? Ya da sınırları çizenler? (Yazar tebessüm eşliğinde derin bir ahh.. çekti) Sınırlar. Olmasa da olmaz, olsa da...</b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Ankara'yı sevdiren bu mevsim var ya,hani gözlerini kapadığında nerede değilsen en çok oradaymışsın hissi veren ..O tuttu elimden sonra. Beni güzel insanlarla , güzelliklerle tanıştırdı.İşte o gün bugündür ben düşünmeyi bıraktım. Kendimden haberdarım elbet lakin fazla muhabbetim yok.</b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Yıllardır haber almadığım fakat bir rüyayla hiç düşünmeksizin gittiğim ve ona gökyüzümden kocaman bir yıldız verdiğim dostuma, Ankara'yı sevdiren , her bahaneyle yanlarında bulunduğum güzel insanlara ve hayatımın en büyük parçası olan aileme mersilerden bir demet sunuyorum. </b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> Bu da böyle bir bahar yazısı. Papatyalarıyla, erguvanlarıyla sahiden 'bahar.</b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> <i>Ve ben;</i></b></span><br />
<span style="color: #c27ba0; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><i> Bu bahar çok değiştim be anne. </i></b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-1122495342621251302013-04-11T14:07:00.000-07:002013-04-11T14:07:06.474-07:00Hayâllerin Gücü Adınaaa !<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/bWCbEdEQwsQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<span style="color: #6fa8dc; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Dostoyevski'nin Beyaz Geceler romanını yıllar önce okumuştum,pek sevmiştim.Bugün ise gözlerimi kapatıp,bu güzel kitaba ait hayâl sahnelerimi izlemek duygusunu tatmak,bambaşka bi' duygu.İstemez misiniz bu sizin filminiz, bu sizin karakterleriniz olsun ? :) </b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-5168450615002453632013-03-23T13:14:00.005-07:002013-03-23T13:17:03.864-07:00Sus payı<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/Jrh3X9jAsh4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: large;"><b>Çok düşündüm.Bulamadım yazacak tek kelime.Bulamadım,çünkü susuyorum.Çünkü kırgınım herkese her şeye.</b></span><br />
<span style="color: #3d85c6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: large;"><b>İtiraf ediyorum,dipteyim.</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-42978764374371060942013-02-25T10:57:00.002-08:002013-02-25T11:06:49.145-08:00Müstakildik 'Gökdelen Olduk ♛<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGwv9otoSvBjnGs4caGfjYNzU9EAsFxQeiCm6XfAnwJwV2YZXbXpzcTVVLTHRDD7P9CXrFJvL7nSPVaRbf8DWQs1CVn8QFb111HPfMP8VcL1IKuwYO2pSo5RSRlVbAPiRFAv2k1uMrfzE/s1600/tumblr_lc7y2uLpx01qcsoeko1_500_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="310" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGwv9otoSvBjnGs4caGfjYNzU9EAsFxQeiCm6XfAnwJwV2YZXbXpzcTVVLTHRDD7P9CXrFJvL7nSPVaRbf8DWQs1CVn8QFb111HPfMP8VcL1IKuwYO2pSo5RSRlVbAPiRFAv2k1uMrfzE/s320/tumblr_lc7y2uLpx01qcsoeko1_500_large.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Doğdum.Büyümem için çabaladılar.Büyümek için çabaladım.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Evvela bakmayı öğrendim sevgi dolu gözlere.Baktım,onlar anlamadılar.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Melekler girdi rüyama,gülümsemeyi öğrendim.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Akıbetinde heceler bile kuramadan anlaşmayı öğrendim.Zor oldu evet,ama ne desem mübahtı zaten.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bakmaktan sonra görmeyi öğrendim.Onlar farketmediler.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Sesler yükseliyordu bazen,ben kendi ağlama sesime tahammül edemezken.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Sonra, insanlara gülümsemeyi öğrendim.Çünkü ne zaman ağlasam,güldürmek için farklı haller aldılar.Güldüm.Komiktiler.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Kocamandılar,ama kocamanlar da benimle aynı şeye gülüyorlardı.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bu iş böyle olmayacaktı,kelimeler kurmaya çalıştım.Onlar bundan da pay çıkardılar.Ben başka bir şey için çabalarken onlar adlarını söylediğimi zannedip mutlu oluyorlardı. Olsundu. Mutlu olsunlardı.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Aslında beklentiler o zamandan başlamıştı. Zamanı gelmişti evet,adımlarımı saymak istiyorlardı şimdi de. E ben de istediğim yere gidemiyordum canım istediğinde,yürümeliydim evet bir koltuktan bir koltuğa.Düşmeden varırsam,sevinmeliydim,sevinmeliydik.Sonra bi'öpücük konmalıydı yüzüme.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bebeklere hiç sormuyorlar aslında, bu kadar çok öpülmekten hoşlanır mısın diye ? O an suratımız şekilden şekile giriyordu oysa ki. Görmek istemediler.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Biz bebekler bir star gibiydik. Her anımız flashlarla ispatlıydı,albümlere konmak üzere.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Sırada günbegün,aybeay,yılbeyıl büyümek vardı.Büyüdüm.Öyle çok süt içmedim.İçsen de içmesen de büyüyorsun işte.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bakmayı öğrendim,görerek.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Melekler artık uğramaz oldu rüyalarıma,ama yine de gülümsedim,melek yerine koyduğum insanlara.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Konuştum,hakikati savunmalıydı hecelerim.Hakikat her daim dışlandı,uzaklara.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Halâ sesler yükseliyor.Herkesin iç sesi fazla gürültülü.Kendimi duyamaz oldum.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Hep küçük kalsan n'olur derdi anneannem.Ben de özlemiyor değilim o dünyanın merkezi olduğum günleri.Daha büyük hayallerim vardı. Daha görkemli bi' dünya. Ayıp yoktu,"Çocuk işte" vardı. İki tanecik sorumluluk vardı; mamayı güzelce yemek ve anneyi babayı uyku arasında uyandırmamak.Bundan kolay ne vardı ki? Şimdi olsa hiç sesimi çıkarmam.Hem ben onlara hiç kıyamam.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Düşünmesi bile nasıl gülümsetiyor.Nasıl keşke dedirtiyor.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ama güzel şeyler de yok değil elbet. Annemden kaçırmama gerek kalmıyor takıları,topuklu ayakkabıları.Her ne kadar halâ küçük kalsam da büyüklerle aynı şeylere gülüyorum tıpkı eskisi gibi. Anne-kız türk kahvesini bahane bilip dertleşebiliyorum. Tek başınalığı deneyimleyebiliyorum. Sayamam ki işte.Biliyorsunuz siz de.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Büyümek güzel. Sadece dünya küçük geliyor büyüdükçe.Yetmiyor mutluluklar."Daha" kelimesi pelesenk oluyor dillere.</b></span><br />
<span style="color: #b4a7d6; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Büyümek güzel dostlar.Sadece 'çınar sığmıyor artık ormana,çamlar yoldaş olmuyor uğruna.</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-41054622114961999112012-11-14T13:26:00.000-08:002012-11-14T13:27:02.582-08:00Büyüyünce ne olacaktık sahi?<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEianXEGMGlW0ZfXVH-nJdEe5B0tEvUbSGm-k3C9qOLJZCqiPCZ7wOfgfkmJucwK2ImyKg66SNFW5WS0Nn-jY3eX_4L1MW4_vH8VKXWehtzjJcb4lgdfeUbt9v4Y0V-Ss-PIa-X5kaue6AI/s1600/dostluk1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEianXEGMGlW0ZfXVH-nJdEe5B0tEvUbSGm-k3C9qOLJZCqiPCZ7wOfgfkmJucwK2ImyKg66SNFW5WS0Nn-jY3eX_4L1MW4_vH8VKXWehtzjJcb4lgdfeUbt9v4Y0V-Ss-PIa-X5kaue6AI/s320/dostluk1.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Uzun zamandır yazmamıştım.Cümleler aklımdan öyle hızlı geçiyor ki,toplamaya gücüm yetmedi.Hızla nereye gittikleri hakkında hiç bir fikrim yoktu,ta ki bugüne kadar.Beni buraya çağırıyorlardı demek,yazmaya...İhtiyacım olan tek şeye desem abartmış olmam sanırım.Bir şey bekliyordum esasen,ne olduğunu bilmediğim bir şey..Sanırım bu kez buldum,yaydan çıkan 'söz'.Aradığım buydu.Buyurun eşlik edin..</b></span><br />
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Mükemmel olmasa da güzel bir çocukluk geçirdim,şımartıldım evin en küçüğünün haklı gurur duygusuyla.Bakmakla görmek arasındaki ayrımımı ilk o yıllarda yaptım.Gördüğüm şeyler üzse de,çocukluk umudumu yitirmedim,tıpkı bugün gibi.O yıllardan bugünüme kalan en güzel şeylerden biri de ,gözlemlerimdi belkide.Bu yüzdendir küçük yaşımda büyük olmam.Bilmiştim evet,halâ öyleyim ama görmediğim hiç bi'şeyi bilmedim ben.Su savaşı da yaptım,saklambaç da oynadım,piknik de yaptım..Eksikleri vardı muhakkak ama özlem duyulacak kadar da güzel bir çocukluktu.İşte o yıllara ait anlam veremediğim tek şey,büyüklerin küçülme hayalleriydi.Anlamıyordum.Hem de tam ben büyümek için annemin topuklu ayakkabılarına el atmışken.Terslik yok muydu sizce de? Aklım ermiyordu.</b></span><br />
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Şimdi anlıyorum herkes gibi.Büyümek hem güzel hem kötü bir şeymiş.Öğrendiğim bir şey varsa o da,insanın büyüdükçe daha çok düşündüğüdür.Keşke aklım ermese şimdi de.Gördüğüm kötü şeylerden korkup ilk anneme sarılsam.Büyüyünce kime sarılacağını bilemiyor insan,dik durmak adına,mutlu görünmek adına belki.Yine kendine sarılıyor.</b></span><br />
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Gökyüzüne olan hayranlığımı bilmeyeniniz yoktur.Küçüklüğümden beri sevdiklerimi yıldızlarla eş tuttum,hayatıma giren herkese bir yıldız verdim,onlar bunu bilmedi.Kocaman bir gökyüzüm vardı.Bulutlu günlerim olmadı değil,yalnız kalmak istediğim zamanlardı o anlar.Ama gökyüzüne baktığımda onları görebileceğim anları biliyordum.En sevdiklerim en büyük olanlardı.Büyük yıldızlar hiç kaybolmaz sanıyordum ben.Ama kayboldular? Hem de çok uzağa gittiler,göremez oldum.Sadece bir kaç tane büyük yıldızım kalmıştı,ya onlarda kaybolursa diye endişeyle sevdim hep.En kötü şeymiş endişe.Kıyamadığım için avucumda sakladım onları,yanımda olurlarsa hiç gitmezler diye düşündüm.Gece uyumadan önce ve sabah kalktığımda tek tek sayıyordum,hepsinin yanımda olduğunu görünce bende oluşan mutluluğun tarifini bulabilmiş değildim henüz.Oysa son zamanlarda,çok tuhaf şeyler olmaya başlamıştı.Yıldızlarımdan biri ışığını yitirmeye başlamıştı.Anlam veremedim.Ne yaptıysam,eski parlaklığına kavuşamamıştı.Korkuyla o an yüzleştim..</b></span><br />
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Evet,bir yıldız daha kaydı,hem de avuçlarımdan.Şimdi Güneşin doğmasını bekliyorum,umarsızca.</b></span><br />
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Geri gelir mi dersiniz?</b></span><br />
<span style="color: #d5a6bd; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><br /></b></span>
Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-37597051404584811952012-10-20T10:07:00.000-07:002012-10-20T10:07:15.859-07:00"Arda Kalan" şarkısı kendi yorumumla sizlerle..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/3ObtECV5784?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7321030270638633200.post-81418394872118456152012-10-04T10:40:00.001-07:002012-10-04T10:41:33.966-07:00Her Neyse.<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5jYcX-LafE8r5f8bsMEDmoFa7WhWWkBCOVjWey6HliRmbCngyWup0lHHkU2eYbsr-m8irGYW7yDJ8yOsOCzc52Gn4_VYD4K6Bx-zJJgJnOTerlBhp4ImcFGHeJdr3DWXpvkUaWYkwF5Q/s1600/tumblr_m9g0cqhWIt1qj3lgko1_1280_large.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5jYcX-LafE8r5f8bsMEDmoFa7WhWWkBCOVjWey6HliRmbCngyWup0lHHkU2eYbsr-m8irGYW7yDJ8yOsOCzc52Gn4_VYD4K6Bx-zJJgJnOTerlBhp4ImcFGHeJdr3DWXpvkUaWYkwF5Q/s320/tumblr_m9g0cqhWIt1qj3lgko1_1280_large.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ertesi gün için yemek saklamak istersiniz de ona uygun kap,tencere bulamazsınız ya hani,kalakalırsınız düşünceler içinde,o haldeyim ben de..Sanırım düşüncelerimi dökecek bir tencere bulamamaktayım..Yo ! Dostlarımı dahası sevgili kardeşimi görmezden gelemem lâkin içimde bir şeyler eksik. </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Bir puzzle tamamlıyor gibiyim,bir parça üzerine saatlerce düşünüyorum adeta..Eğer son günlerimi bir puzzle'a benzettiysem,bu kez zormuş bu oyun.İçinden çıkamıyorum.Bu parça nerenin olabilir,hangi zamanın?Hangi hayatın ya da? </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Siz de bazen beyninizin artık " bi' sus " dediğini duyuyor musunuz? Ben çok sık duyuyorum bu aralar. E haklı,çok yoruyorum onu.
Bugün her şeyden bahsetmek istiyorum.Çocukluk anılarımdan mesela,sevdiğim şarkılardan,belki hatalarımdan,olduklarımdan ve olacaklarımdan..Sonra çıkıp gitmek.Evet bir film sahnesi gibi.. </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Yazıp rahatlayan ben;onca şey anlatmak isterken kelimelerin üzerini örten bir masa örtüsü rolü üstleniyorum şuan.Tıpkı "iyiyim" demek gibi.
Bi'yanım hep iyi zaten,bi'yanım hep mutlu,soranların cevabı..Benim plak ve daktilo hayranlığım vardır.Bir de eski fotoğraf makineleri tabi.Ve ilk plağımı aldım.Edith Piaf..Hayâl listesinden birisine tik atmak bile mutluluk verici aslında.Öyle mutsuz yazdığıma bakmayın minicik şeylerden mutlu olurum çocuklar gibi.Eteklerim uçuş uçuş oluverir.Demiştim ya hani,mutluluklarımı yazmaya kıyamıyorum,hüzünlerimse yazdıkça akıyor gözlerimden..Böyle olmasını istiyorum. </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b> ... </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>İnsan bir dünya..Ve onu ayıran bir ekvator var..Sıcaklarımıza inat buz kesen taraflarımız,hüznümüzün timsali çoğu zaman.Öfkelerimizin,kırgınlıklarımızın..
Farklı mevsimleriz.Yağmurları gözyaşına benzeten bir ben değilimdir,çoğumuzun sonbaharı hüzün..
Kocaman bir neyse ile susturuyorum kendimi..Beni asıl ilgilendiren masa örtüsünün altındakiler çünkü.</b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Demem o ki; </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Doğruları söylemek gibi kabullenmek de cesaret istiyormuş.
Yazdım ve okuyanların bu yazıdan ne anladığını merak ediyorum.Çünkü insan çoğu zaman saçmaladığını sandığı anda gerçekçidir. </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ben mi? Ben bu yazıda puzzle'ın bir parçasını anlattım size.Oysa halâ nereye ait olduğu konusunda en ufak bir fikrim yok. </b></span><br />
<span style="color: #a2c4c9; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Sadece ülkemizin ve insanlığımızın artık bu buhrandan çıkması dileğimle..Hoş kalın..
</b></span>Rana Serindağhttp://www.blogger.com/profile/02184319917132251934noreply@blogger.com0