Dinlerken yorulduğum şarkılara inat,dinledikçe hayat
bulduğum şarkılarım var benim.En üzgün anlarımda içimi kıpır kıpır
eden,içimdeki kuşları bir anda özgür bırakan gökyüzüne,bir parfüm kokusu gibi
hatırda kalan çoğu zaman.Gözlerime çöken yağmur bulutlarını def eden güneş ve
bana sunduğu gökkuşağı gibi huzur verici,umut dolu.
Bir şarkıdan daha fazlasıymışçasına..Önümde koyu rengiyle
gamzeli bir deniz ve saçlarını uçuran bir rüzgâr varmışçasına mutluluk
veren.Zamanın rolünü çalıp dertlere çare olabilen..
Şarkılarım var benim,ille de beni anlatan,dahası beni
anlayan."Sil gözyaşlarını ve gülümse" cümlesi en çok şarkılara
yakışırdı belki dilleri olsaydı..
Ne vakit dinlemeye kalksam onları,sırtımı dayıyorum bir
çınara,önümde görmeyi dilediğim her şey..Önce dert yanıp sonra birlikte
eğleniyoruz,kimseye ihtiyaç duymadan,yalnızca şarkılarla.
Bazen kimseye yüz vermiyor huzurum,kaçtı mı kaçıyor işte,her
çağıranın da yanına gitmiyor,oysa şarkılar nazını seviyor onun,kollarına
alıveriyor,birbirlerine nazları geçiyor anlayacağınız,ben de uzaktan onları
seyretmeyi seviyorum işte.
Ve bazen bir kayıkta buluyorum beni,denizime sürüklenmişim
sanki,kendi yıldızını bul der gibi.Öyle anlarda yıldızım oluveriyor gecenin
ritmi.
Ben şarkılardaki beni seviyorum,onların dinlediği ve onların
anlattığı beni,ben şarkıları seviyorum beni anlatan ve beni dinleyen
melodilerini.